بررسی بازی The Division 2 2019

ازی‌های لوتر شوتر در چند سال اخیر به محبوبیت بسیاری دست یافته‌اند، از این رو بسیاری از ناشران بزرگ عناوین متعددی را در این سبک منتشر کرده‌اند. شرکت Ubisoft نیز از این قاعده مستثنی نبود و با انتشار اولین Division سعی کرد سهمی در بازار این گونه بازی‌ها بدست آورد. به دلیل انتشار عجولانه‌ی این عنوان و بخاطر فلسفه‌ی بازیسازی وقت این شرکت، اولین Division هنگام انتشار محتوای پایانی بسیار ضعیفی داشت. با این حال، Ubisoft به پتانسیل بالای این بازی پی برد و طی دو سال محتوا و بهبودهای بیشتری به آن اضافه کرد. متأسفانه بسیاری از این بهبودها در انحصار بسته‌های الحاقی بازی بودند و خریداران نسخه‌ی اصلی از آن‌ها بدون بهره ماندند. البته این شرکت از بازی‌های آنلاین محور گذشته‌ی خود درس گرفته و سیاست جدیدی در رابطه با نسخه‌ی دوم این بازی اتخاذ کرده است. طی ساعات اولیه‌ی Division 2 فوراً آشکار می‌شود که این بازی نه تنها با دقت و حوصله توسط استودیوی Massive Entertainment ساخته شده، بلکه از پشتیبانی کامل Ubisoft نیز برخوردار است.

داستان بازی با غیرفعال شدن شبکه‌ی Shade و احضار شدن مأموران دیویژن به واشنگتن دی.سی شروع می‌شود. مأموران دیویژن در سراسر کشور بدون پشتیبانی این شبکه توانایی استفاده از تجهیزاتشان را ندارند و این بازیکنان هستند که باید بخش‌های مختلف این شبکه با کامل کردن مأموریت‌های اصلی، دوباره فعال کنند. این داستان در کل بسیار سطحی کار شده و نه تنها سؤالات باقیمانده‌ی نسخه‌ی اول را بی پاسخ می‌گذارد، بلکه مسائل جدیدی را نیز معرفی می‌کند. شخصیت‌های بازی نیز تک بُعدی و فراموش شدنی هستند و کات‌سین‌ها تنها مکالمه‌های کسل کننده‌ی بین این آن‌ها را نمایش می‌دهند. با وجود اینکه گیم‌پلی بسیار سرگرم کننده‌ی Division 2 کمبودهای داستانش را کمرنگ می‌کند، اما یک داستان خوب می‌توانست این بازی را بیادماندنی‌تر کند. بخصوص که برخی از اِکوها و آدیولاگ‌های بازی مسائل جالبی را مطرح می‌کنند و هرکدام می‌توانستند پایه‌ی یک داستان قدرتمند باشند. برای مثال، رهبران هر فَکشن دشمن با شخصیت پردازی بهتر و نبردهای نهایی بیادماندنی‌تر می‌توانستند از نقاط قوت این بازی باشند.

یکی از بهترین ویژگی‌های این بازی طراحی بی‌نظیر واشنگتن دی.سی است. توجه سازندگان به کوچک‌ترین جزییات هنگام طراحی ساختمان‌های شناخته شده و حتی دور افتاده‌ترین کوچه‌ها، تحسین برانگیز است. با وجود اینکه این کلان شهر با مقیاس ۱:۱ طراحی شده، محیط‌های آن هیچگاه خلوت و خالی به نظر نمی‌رسد. خیابان‌های شهر پر از خودروهای رها شده، زباله، حیوانات سرگردان و آثار باقی‌مانده‌ی آشوب شهری است و لوت‌ها و Collectableهای مختلفی برای بازیکنان کنجکاو در گوشه کنار نقشه وجود دارد. علاوه بر این، سازندگان Division 2 پایگاه‌ها، شهرک‌ها و فعالیت‌های جانبی را طوری طراحی کرده‌اند تا خیابان‌های واشنگتن دی.سی را زنده کنند. فَکشن‌ها پایگاه‌های متعددی در اختیار دارند و برای جمع‌آوری منابع گروه‌های مختلفی به سطح شهر اعزام می‌کنند. شما قادر هستید با حمله به گروه‌های گشت دشمن منابع آن‌ها را غارت کنید و یا با همراهی گروه‌های خودی و محافظت از آن‌ها، از موفقیت مأموریتشان اطمینان حاصل کنید. چنین محیط زنده و فعالی، فضای مرده و دلهره‌آور دارک زون‌ها را مؤثرتر می‌کند. سکوت هولناک این مناطق تنها توسط موش‌های کثیف، کلاغ‌های مرده‌خوار و نیروهای دشمن شکسته می‌شود.

پس از طراحی محیط، این گیم‌پلی Division 2 است که آن را از رقیبانش برجسته‌تر کرده‌است. هوش مصنوعی دشمنان و مهارت‌های بازیکنان دو پایه‌ی اصلی این گیم‌پلی سرگرم کننده هستند. با توجه به اینکه قسمت زیادی از این بازی بر اساس نبردهای PvE است، عملکرد دشمنان از اهمیت زیادی برخوردار است. سازندگان Division 2 از این مسئله مطلع بودند و از این  رو هوش مصنوعی دشمنان را طوری طراحی کرده‌اند که هیجان نبردها کمتر افت داشته باشد و شرایط تاکتیکی مدام تغییر کند. به این منظور، نه تنها دشمنان همیشه سعی در محاصره‌ی بازیکنان دارند، بلکه انواع تخصصی‌تر دشمنان مانند امدادگر یا نارنجک‌انداز لایه‌های بیشتری به گیم‌پلی بازی اضافه می‌کنند. این موارد باعث شده‌اند Division 2 یکی از چالش برانگیزترین بازی‌های لوتر شوتر موجود در بازار باشد و بازیکنان را مجبور می‌کند تا برای غلبه بر این چالش‌ها از تمام مهارت‌ها و توانایی‌های خود بهره گیرند.

ممنون که با consolland همراه بودید