بازی Uncharted 4: A Thief’s End و نگاهی به تولید این بازی

جیسون شرایر، از ژورنالیست‌های بزرگ دنیای بازی محسوب می‌شود و تا امروز مقالات زیادی را در مورد استودیوهای مختلف منتشر کرده است. او چند سال قبل کتابی را تحت‌عنوان خون، عرق و پیکسل‌ها (Blood, Sweat and Pixels) به‌دست علاقمندان صنعت بازی رساند که شامل فصل‌های مختلفی در ارتباط با ماجراهای تولید بازی‌های معروف بود؛

علت انتشار این مقاله در این بازه‌ی زمانی چند دلیل دارد. از طرفی به‌زودی به سالگرد انتشار آنچارتد 4 نزدیک می‌شویم و از طرف دیگر فاصله‌ی چندانی هم با عرضه‌ی بازی بعدی ناتی‌داگ یعنی The Last of Us Part II نداریم؛ بازی‌ای که اگر مشکل خاصی پیش نیاید و یک‌بار دیگر با تأخیر مواجه نشود، قرار است در تاریخ ۲۹ می ۲۰۲۰ (۹ خرداد ۱۳۹۹) به‌دست علاقمندان برسد. آخرین دلیل هم به بحث‌ها و مسائلی برمی‌گردد که مدتی قبل پیرامون شرایط کار در ناتی‌داگ به گوش رسید و بد نیست سری هم بزنیم به اوضاع استودیو در روزهای تولید یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های آن. با کنسول لند همراه باشید.

بازی‌های ویدیویی مثل هر نوع هنر دیگری، بازتابی از تفکرات خالقان خود هستند. مجموعه افسانه زلدا (The Legend of Zelda) را می‌توان برگرفته از خاطرات دوران کودکی شیگرو میاموتو و جستجوی او در محیط‌های اطراف محل زندگی خود دانست. Doom زمانی متولد شد که جان رومرو و جان کارمک در حال دنبال کردن جلسات بازی Dungeons and Dragons بودند و به فکر استفاده از هیولاها و شیاطین در دنیای بازی خود افتادند. بازی آنچارتد4 به‌عنوان آخرین نسخه از سری بازی‌های اکشن ماجرایی با حال و هوای ایندیانا جونز (Indiana Jones) هم داستان زندگی مردی است که بیش از حد برای علاقه و کار خود زمان می‌گذارد و این قضیه خیلی هم بی‌ارتباط با اوضاع و احوال اعضای ناتی‌داگ نیست.

ویژگی های استودیو ناتی داگ

ناتی‌داگ به‌عنوان استودیوی سازنده‌ی بازی‌های آنچارتد، درون تشکیلات خود شباهت‌هایی با قهرمان این بازی‌ها یعنی «نیتن دریک» دارد. این استودیو در صنعت بازی بیش از هرچیز به دو ویژگی معروف است. یکی اینکه اعضای آن جزو بهترین‌های این صنعت هستند و نه‌تنها در زمینه‌ی کیفیت داستان‌گویی، بلکه از نظر تولید بازی‌هایی به‌شدت زیبا که مخاطبان را میخکوب می‌کنند نیز شهرت بالایی دارند؛ بازی‌هایی که باعث می‌شوند رقبای این استودیو گاهی‌اوقات فکر کنند ناتی‌داگ به جادوی سیاهی دسترسی دارد که اجازه‌ی انجام چنین کاری را به آن‌ها می‌دهد.

ویژگی دوم این استودیو هم کرانچ‌های طولانی‌مدت آن است؛ کرانچ‌هایی که در زمان تولید آثاری مثل بازی‌های آنچارتد و The Last of Us باعث می‌شوند اعضای استودیو حتی تا ساعت ۲ و ۳ نیمه‌شب هم در آن‌جا مشغول کار باشند و برای تولید بازی‌هایی با کیفیت بالا، به‌شکل طاقت‌فرسایی به فعالیت بپردازند. البته این روزها اکثر استودیوها به‌سراغ کرانچ می‌روند، ولی کمتر استودیویی از این نظر به‌پای ناتی‌داگ می‌رسد.

درباره بازی Uncharted 4

در ابتدای بازی Uncharted 4 در حالی با نیتن دریک همراه می‌شویم که او تصمیم گرفته زندگی مهیج و پُر از ماجراجویی خود را کنار بگذارد و به‌جای جست‌وجو در نقاط مختلف دنیا برای پیدا کردن گنج به‌سراغ سبک زندگی معمولی برود، بعدازظهرها نودلی بخورد و با همسر خود النا به تجربه‌ی بازی‌های ویدیویی بپردازد. البته نیتن هنوز هم به جذابیت‌های نحوه‌ی زندگی پیشین خود فکر می‌کند و دل او برای ماجراجویی‌های قبلی تنگ شده و این قضیه را می‌توان به‌خوبی با تماشای صحنه‌ای متوجه شد که او در اتاقک زیر شیروانی منزل خود به‌سراغ یک تفنگ اسباب‌بازی می‌رود و به اهداف فرضی موجود در محیط شلیک می‌کند.

درحالی‌که همه‌چیز به آرامی پیش می‌رود و نیتن و النا زندگی معمولی خود را دنبال می‌کنند، ناگهان بعد از سال‌ها سر و کله‌ی برادر نیتن پیدا می‌شود و خیلی زود یک ماجراجویی جدید برای پیدا کردن گنجی ارزشمند شکل می‌گیرد؛ اتفاقی که باعث می‌شود نیتن به‌خاطر آن مجبور به دروغ‌گویی به النا شود و یک‌بار دیگر جان خود را به خطر بیاندازد تا روزهایی مهیج و پُر از حادثه را تجربه کند. ماجراهای آنچارتد 4 بعد از مدتی با داستان یک انجمن مخفی از دزدان دریایی پیوند می‌خورد و به جاهای پیچیده‌تری می‌رسد ولی موضوعی که از ابتدا تا انتهای آن وجود دارد، سؤالی است که هر انسانی ممکن است بارها در زندگی از خود بپرسد: «چگونه می‌توان به رؤیاها و آرزوهای خود رسید، بدون آنکه به روابط خود با دیگران آسیب زد؟»

ب

 

مشکلات تولید بازی Uncharted 4

شاید تصور کنید بعد از تولید سه نسخه از مجموعه‌ی آنچارتد و درس‌هایی که ناتی داگ از آن‌ها گرفت، ساخت آنچارتد 4 برای این استودیو به اندازه‌ی قدم‌زدن در پارک راحت بود. ولی برعکس، مشکلات زیادی سر راه تولید این بازی ایجاد شد و عواملی مثل تغییر کارگردان، ریبوت اساسی در اواسط ساخت بازی، برنامه‌ریزی فشرده برای کار روی این اثر و ماه‌ها کرانچ باعث شد مراحل تولید آنچارتد 4 بیشتر از پیاده‌روی در پارک، شبیه صعود از قله‌ی کلیمانجارو باشد.

این قضیه را می‌توان با الهام از یکی از ویژگی‌های آنچارتد هم توضیح داد: در این مجموعه همواره شاهد پریدن نیتن دریک از روی صخره‌ها و لبه‌های مناطق مختلف هستیم و طرفداران بازی هم بین خود سوژه‌ای در این زمینه دارند که هر وقت نیتن به‌سراغ این پرش‌ها می‌رود، احتمال تخریب منطقه‌ی موردنظر و سقوط او بالا است. آخرین روزهای تولید آنچارتد 4 هم دقیقاً چنین حال و هوایی برای اعضای ناتی‌داگ داشته و آن‌ها هر لحظه منتظر نابودی جسم و جان خود به‌دلیل فشار کاری زیاد بودند.